W centrum zainteresowania podejścia humanistyczno-egzystencjalnego znajduje się człowiek jako niepowtarzalna jednostka. Zadaniem terapeuty jest podążanie za klientem i dopasowanie do jego indywidualnych potrzeb, zrozumienie jego świata i jego doświadczeń. Człowiek postrzegany jako wolny ponosi odpowiedzialność za podejmowane przez siebie decyzje. Jego działanie jest motywowane chęcią rozwoju i zaspokojenia swoich potrzeb. Trudności pojawiają się, gdy z jakiegoś powodu nie zaspokaja ważnych dla siebie potrzeb takich jak miłość czy autonomia.

W nurcie humanistyczno-egzystencjalnym mieszczą się różne szkoły. Do najważniejszych zalicza się: terapię Carla Rogersa skoncentrowana na osobie, psychoterapię Gestalt (Fritz Perls), logoterapię (terapię sensu) Viktora Frankla oraz terapię egzystencjalną Rollo May’a. Tym, co łączy wszystkie te szkoły jest wiara w istniejące w pacjencie/kliencie zasoby, możliwości zmiany i rozwoju.